Geçtiğimiz Pazar günü (9 Temmuz 2017) oğlumla birlikte büyük bir çılgınlık yaptık. Katıldığımız masum dağ bisikleti turu “Hayatı İdame Parkuru” na dönüştü 🙂
Nasıl mı? Anlatayım …
Bahçeşehir Bisiklet Hastanesi‘nin düzenlediği tur sabah erken saatlerde sakin başladı. Güneş henüz Ispartakule – Vaditepe’nin üstünden Bahçeşehir’e yüzünü göstermemişti. “Yaz günü serin serin ne güzel.” diyerek yola çıktık ve ilk şoku bitmek bilmeyen zorlu bir tırmanışla yaşadık. Tepenin üstüne çıkınca güneş artık gözümüzü alıyordu. Neyse ki henüz uyandığımızdan, bu tırmanış çok fazla acı vermedi 🙂 Ancak harcadığımız enerjinin günün ilerleyen saatlerinde nelere mal olacağından henüz habersizdik.
Buğday ve ayçekirdeği tarlalarının arasından yolumuza keyifle devam ettik. Turun ikinci meydan okuması videoda birkaç kez “Böbrek taşımız kalmadı” şeklinde ifade ettiğim hızlı indiğimiz engebeli yokuştu. Bu yokuştan inerken grubumuzdaki bisikletlerden birisinin lastiği patladı ve tamir edip inişe devam ettik.
İnişi tamamladığımızda kritik bir karar bizi bekliyordu. Kısa yoldan Şamlar’a gidip dönmek ya da Sazlıbosna – Şamlar şeklinde gölü tamamen dolaşmak. Acemilik işte ben ve tura ilk defa katılan birkaç kişi dolaşmayı tercih ettik. Toprak yollar ve arazi, asfalt gibi değilmiş. Sizi ve bisikletinizi daha fazla zorluyor 🙂
İlk Mola Sazlıbosna Köyü
Göl kenarında rahat ve keyifli bir yolculuğun ardından Sazlıbosna Köyü’ne ulaştık. Rahat dediğime bakmayın. Bu kalbinizin göğsünüzü delmeye çalıştığı uzun ve zorlu yokuşlara göre rahat. Köy kahvesine geldiğimizde mola vermenin tam zamanıydı. Hafif atıştırmalıklar, çay, soda ve bolca suyun ardından yola devam etmek üzere kahveden ayrıldık.Sen misin dinlenen? Turun sürprizlerinden biri de hemen köy sonrası esaslı yokuşmuş. Tecrübeli bisikletçiler beni mazur görsün bu yokuşları pedal basarak çıkmak birkaç ay önce bisiklete başlayan birisi için pek kolay değil.
Olsun, oğlumun keyfi yerinde olduğu için benim de keyfim yerindeydi 🙂 Hacımaşlı’ya kadar asfalt üzerinde bazen hızlı iniş, bazen de yokuşlar ile dikkatli bir şekilde devam ettik. Özellikle asfalt üzerinde emniyet şeridinin olmadığı ya da çok dar olduğu yollarda dikkatli olmak, grubu emniyete alacak tecrübeli bisikletçilerin uyarılarını dinlemek çok önemli.
Hacımaşlı sonrası videoda görebileceğiniz gibi uzun ve hızlı asfalt inişi tecrübe ettik. Özellikle dağ bisikletinin lastikleri nedeni ile hızlı virajlarda arkadan kayma eğilimi fazla. Bu nedenle viraj öncesi hızınızı azaltmanız gerekiyor.
Hacımaşlı Civarını Detaylandırmak Lazım
Merak edenler için yolculuğumuzun ortalarına gelen bu bölümü biraz açıklayayım. Hatta aşağıdaki haritada bazı noktaları işaretledim.
- Sazlıbosna Köyü yönünden Hacımaşlı’ya doğru geliyoruz
- Hacımaşlı Köyü. Köy çıkışından sonra asfalt yolu takip edip inişe geçiyoruz. Bu inişte dikkatli olmak gerekli. Strava’ya göre burada 47,9 Km/h hıza ulaşmışız. Sürekli oğlumu kontrol ederek ve frenleri kullanarak bu hızda indik.
- Dikkat edilmesi gereken viraj. Sonrasında bir tane daha var.
- Köprüyü geçer geçmez sağa toprak yola dönüyoruz.
- Bu bölge Arnavutköy MTB yarışlarının yapıldığı yer. Son olarak 23 Temmuz 2017 Pazar günü yapılan Salcano MTB Yarışları’na ev sahipliği yaptı. Bahçeşehir Bisiklet Grubu‘ndan iki arkadaşım ile 22 Temmuz Cumartesi günü, bu yazıda anlattığım 50Km’lik Bahçeşehir-Sazlıbosna-Şamlar turunu tekrarladım. Yarış hazırlıklarına şahit olduk ve antrenman yapan sporcuları gördük. Yalnız bu kez, Hacımaşlı sonrası asfalt inişi değil, haritada “A” olarak işaretlediğim alternatif off-road inişi kullandık. Masum bir şekilde tarlaların arasından başlayan yol bir anda orman içinde ilerleyen, kaygan toprak, taş ve kayaların olduğu, hızınızı eğimden dolayı frenler ile kontrol edemediğiniz, dengenizi sağlamak için selenin arkasına doğru vücudunuzu geriye atmanız gereken bir inişe dönüşüyor. Bahçeşehir Bisiklet Grubu’ndan tecrübeli arkadaşımın köyden çıkarken “Alternatif bir yol izleyelim, bana takılın hayatınızı yaşayın.” cümlesini neden kurduğunu bu anda anlıyorum. Birden bire Salcano yazılı uyarı bantlarını karşımda görünce jeton düşüyor. Yola devam etmemiz gerekli ve bantın altından geçerek daha zorlu, kayalık inişte zıplaya zıplaya inmeye başlıyoruz. Bir anda formalı, aslan gibi genç sporcu arkadaşların bize tuhaf tuhaf bakarak yanımızdan tırmanmakta olduklarını görüyorum. Meğerse bizim inişimiz, Salcano MTB Cup parkurunun en zorlu tırmanışıymış 🙂 Sporcularla selamlaşa selamlaşa indik ama ben de hayatımın tecrübesini yaşamış oldum. Neyse ki birkaç downhill videosu izlemiştim de doğaçlama şekilde düşmeden yuvarlanmadan bu yokuşu indim. Bu arada Kron XC2000‘inde hakkını teslim etmem lazım.
22 Temmuz Cumartesi’den kısaca bahsettikten sonra turumuza devam edelim. MTB yarışlarının olduğu bölgeden devam ederek barajın etrafında yola devam ettik.
Bu arada grubumuzda bir lastik daha patlayınca doğal bir mola vermiş olduk. Bu bölge doğallığı, çam kokusu ve sessizliği ile insanı mutlu ediyor. Yorgunluğu unutup “İyi ki gelmişim, iyi ki buradayım.” diyorsunuz.
Şamlar’a Yaklaştık
İç lastiği değiştirdikten sonra Şamlar’a doğru yolumuza devam ettik. MTB turu bu, her an her şey olabilir 🙂 Göl kenarından, çam kokuları içinde sakin sakin devam ederken Google Haritalar’da Terkos-Altınşehir yolu üzerinde görülen ve benim “Çıkana Helal Olsun Yokuşu” adını verdiğim yokuş karşımıza çıkıverdi. Videoda detaylıca izleyebilirsiniz, bu kez bisikletleri biz taşıdık. Hep bisiklet bizi taşıyacak değil ya… Onca kilometreden sonra açıkçası gücüm yetmedi. Gruptan bir kişi bisikletten inmeden yokuşu çıktı. Ne diyeyim? Helal olsun. İkinci kez aynı rotayı takip ederek yaptığımız turda da yokuşun başında indim bisikletten 🙂 Bir gün belki bu yokuşu bisikletimin üstünde çıkarım. Sizin için haritada işaretledim:
Neyse ki yokuş sonrasında biraz devam edip mıcırla kaplı ve çok dikkat edilmesi gereken iki iniş çıkışın ardından mısırcıya ulaştık. Kısa bir molayı kesinlikle hak etmiştik 🙂
Mısırlar enfes, her turda mutlaka uğradık.
Şamlar Köyü’ne iniş biraz tehlikeli, dikkat edin çok fazla hızlanmayın.
Şamlar’da caminin hemen karşısındaki Köy Kahvesinde su/soda molası verdikten sonra göl kenarından yolumuza devam ettik. Artık uzun süren turun en zorlu etabına gelmiştik. Güneş tam tepemizdeydi ve baraja yaklaşmıştık. Video tam burada bitiyor. Ben size devamını anlatayım 🙂
Şamlar’dan sonra devam edip barajın üstünden geçtikten sonra, sabah o kritik kararı verdiğimiz noktaya ulaştık. Biraz pedal kuvveti ile yokuşa sürdük ama … Bu kez oğlum da dayanamadı ve ben iki bisikletle o yokuşu tırmandım. Tabii ki iki bisiklete birden binmedim 🙂 İkisini de taşıdım.
Tepeleri çıkınca Bahçeşehir öyle bir güzel göründü ki… Tepenin üstünde sabah keyifle arasından geçtiğimiz günebakan tarlaları arasından aynı keyifle tüm yorgunluğu ve acıları unutup rüzgar yüzümüzde pedalladık. Hatta bazı kesimlerde yarış bile yaptık 🙂
Unutmadan Strava ve Relive bağlantılarını paylaşayım:
İlk ciddi dağ bisikleti deneyimimizi bu şekilde yaşadık. Zaman ayırıp okuduğunuz, videoyu izlediğiniz için teşekkür ederim.
Gerçekten Bisiklet Yazı Oldu Bu Yaz
Bu makaleyi kaleme aldığımda Strava’da istatistiklere baktım. Henüz bisiklete başlayalı kısa bir zaman olmasına rağmen 510 Km gitmişiz. Gitmişiz diyorum çünkü neredeyse tamamında oğlum, kızım ve büyük bir kısmında da eşimle birlikteydik. En uzun turumuz 60 Km olmuş ve 11.632 metre tırmanmışız. Everest’ten daha yükseğe 🙂
Bisiklet ailenizle yapabileceğiniz en güzel aktivitelerden birisi. İyi ki başlamışız. Haydi siz de gelin.
Sevgiler